Praca składa się z artykułów autorów ukraińskich i polskich. Artykuły są w różnych językach – zarówno polskim, jak i ukraińskim. W wypadku artykułów w języku polskim zamieszczone zostały streszczenia w języku ukraińskim, a w wypadku artykułów w języku ukraińskim streszczenia w języku polskim. Każdy artykuł zawiera również słowa kluczowe i bibliografię. Praca posiada także wspólne indeksy. Pracę otwierają studia historyczne przedstawiające wybrane aspekty świata staropolskiego. W pierwszym artykule pod tytułem Toruń wobec epidemii. Studium przypadku postępowania wobec zagrożenia epidemią we wczesnonowożytnej Rzeczypospolitej na przykładzie regulacji miejskich Torunia z listopada 1720 roku badaczka niezależna Paula Wydziałkowska-Stawiska przedstawiła działania władz miasta Torunia z listopada 1720 roku wobec zagrożenia epidemią dżumy. Autorka dokonała analizy poszczególnych zaproponowanych w regulacjach rozwiązań na tle epoki, porównując je m.in. z relacjami różnych polskich XVIII-wiecznych podróżników przemieszczających się po Europie. Autorka wysnuła też przypuszczenia, jak mieszkańcy mogli podchodzić do wprowadzonych regulacji, korzystając z analogii do postaw wzmiankowanych podróżników. W kolejnym artykule pod tytułem Kaznodzieje klasztoru bernardynów w Skępem w Ziemi Dobrzyńskiej w XVIII wieku w świetle akt kapituł Maciej Stawiski z Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu na szerokim tle historii klasztoru skępskiego oraz prowadzonej przezeń działalności duszpasterskiej w oparciu o zachowane akta kapituł i spisy zakonników  przedstawił postaci skępskich kaznodziejów bernardyńskich aktywnych w XVIII wieku. Kaznodzieje bernardyńscy różnili się specjalizacjami. Źródła wymieniają m.in. kaznodziejów zwyczajnych, świątecznych, parafialnych czy misyjnych. Byli oni w większości pochodzenia mieszczańskiego, przy stosunkowo małym udziale szlachty i chłopstwa. W oparciu o zachowany niekompletny materiał źródłowy pod względem geograficznym wywodzili się oni najliczniej z Wielkopolski. Szczegółowych badań na temat kaznodziejów działających w klasztorze skępskim do tej pory nie podejmowano. Kolejna część pracy poświęcona jest studiom z zakresu archeologii, architektury i bibliologii. Ta część skupia się na zachowanych materialnych pamiątkach po Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

(ze Wstępu)